Een nieuwe Intellifiets

De beslissing was al lang geleden genomen, eigenlijk al bij de koop van mijn eerste (tweedehands) Quest. Ik heb ruim een jaar met Quest 210 gereden om te kijken of een velomobiel voor mij zou werken om sporten en woon-werkverkeer te combineren. Het antwoord was al snel ja. Eerst gedacht over een carbon Quest, maar uiteindelijk is de keus gevallen op een DF XL. Gezien de lengte van mijn werk-ritjes (50 km enkele reis) was snelheid een vereiste. Nu ik qua werk verhuisd ben naar Ede zit er ook nog eens een flinke bult op mijn route, de Keijenbergseweg tussen Heelsum en Bennekom. Licht in gewicht is dan ook belangrijk, al ben ik zelf met 93 kg en een zware laptop ook niet uit te vlakken. Gelukkig is de route nog maar 43 km, al is het gemiddelde behoorlijk langzamer.

Het kiezen van de kleur was eigenlijk het moeilijkste. Geel was ik een beetje klaar mee ("hé, een banaanfiets"). Rood is erg mooi, maar zichtbaarheid vind ik ook belangrijk, zeker als het donker wordt. Een combinatie van kleuren vind ik helemaal moeilijk, dat zijn te veel mogelijkheden om uit te kiezen. Uiteindelijk is het oranje geworden. Nu hoor ik regelmatig "ik wist niet dat je zo koninklijk gezind was". Tja daar had ik geen seconde bij stil gestaan. Er moet nog belettering op komen om wat reclame te maken voor mijn bedrijf.

Een paar weken geleden heb ik 'm opgehaald in Dronten. Ymte was er niet, maar Frank heeft me geholpen. Mijn benen zijn ongeveer maatje Ymte en dan weet je dat het niet eenvoudig wordt. Bij de Quest ging het destijds ook al niet vanzelf. Goed, ik kruip in de fiets. Het trapstel zit op zo dichtbij dat ik er niet bij de pedalen kan. Het serviceluik is erg handig om een en ander te verstellen. Als het ongeveer goed staat, kan ik niet meer ronddraaien, ik zit te dicht bij de neus en daar is minder ruimte. Frank maakt een paar aluminium plaatjes aan het stoeltje om een nieuw scharnierpunt te maken voorbij de voorrand van de stoel.
Met 155 mm cranks en het stoeltje maximaal naar achteren gaat het net, maar toch kom ik regelmatig met mijn knieën tegen de bovenkant. Het bestelde dunne ventisit matje was te dik, die marge had ik niet. Het stoeltje wordt nog wat bijgewerkt, lager kan niet meer, hij staat op een halve mm van de bodem.

werk aan de winkel!

Ik schuur nog even wat bij de hak van de schoen wat materiaal weg, daar zitten een paar noppen die onnodig lang zijn, scheelt ook weer een paar mm. Af en toe even een rondje fietsen om te kijken hoe het gaat. Ook de vering wordt aangepast naar stugge veren. Twee schroefjes van het serviceluik zitten precies onder mijn knieën, die worden ingekort zodat ze geen letsel kunnen veroorzaken. Ook de ketting moet nog wat langer, anders haalt de derailleur het niet. Uiteindelijk zijn we heel wat uurtjes bezig geweest.

Is het nu helemaal goed? Nee, ik kom nog steeds heel licht tegen de bovenkant, maar door een klein beetje met O-benen te fietsen zitten mijn knieën onder de bulten. De zouden eigenlijk net iets dichter bij elkaar moeten zitten, of de verdieping minder diep of minder ver naar het instapgat moeten doorlopen, Over instapgat gesproken, uit de fiets komen was niet eenvoudig. Puur op armkracht lukt me niet en afzetten met de voeten op de tunnel is helemaal onmogelijk. De enige manier is om af te zetten tegen het pedaal en je via de rugleuning omhoog te duwen totdat je armen over het dode punt komen. Ach, als je het eenmaal doorhebt, is het goed te doen. Zo makkelijk als in de Quest zal het uitstappen wel nooit worden (ook daar was het in het begin niet zo eenvoudig).

Er komen nog kortere cranks in, 150 mm, dan moet het knieprobleem opgelost zijn.

De eerste ervaringen: de topsnelheid is niet zo heel veel hoger dan in de Quest, maar dat schijnt ook met de temperatuur samen te hangen. Wel is het verschil in gewicht en stijfheid heel goed merkbaar. Accelereren gaat als een speer en klimmen gaat ook 3 a 4 km/u sneller (12 vs 16 km/u bij 5% helling)

Ik merk dat de ritjes terug veel sneller gaan dan de ritjes heen. Het gemiddelde verschilt al snel 2-3 km/u. Maar ook in de Quest merkte ik dat al. Blijkbaar moet ik 's ochtends eerst goed wakker worden voordat er gepresteerd kan worden. Overigens ben ik 's middags wel sneller dan in de Quest.

Ik heb er ook een kap bij. Onder de kap moet je gehoorbescherming dragen, zeker op klinkerwegen. Het maakt echt een oorverdovend lawaai. Het vizier is prima, maar aan de randen vertekent het beeld iets. Helaas is dat precies waar je in de spiegels kijkt. Een minpunt is het paddenstoelvormige staafje om het vizier te verstellen. De rand van de paddenstoel is scherp en het vizier stevig omlaag drukken doet gewoon pijn. Die gaat nog vervangen worden. Ook de bevestiging is niet geweldig, hij is al een keer los getrild. In de open stand trilt het vizier veel meer dan in de (bijna) gesloten stand. De kap bevalt verder prima, geen koude wind meer, en je hebt een prima zicht rondom. De gaten aan de zijkant zijn soms wat koud achter in de nek. Je zweet wel als een otter. Na anderhalf uur fietsen is de DF gewoon nat van binnen. Dat heb ik in de Quest nooit gemerkt, maar daar had ik ook geen kap.

Een puntje waar ook naar gekeken moet worden is het schakelen, Ik vind het schakelen ondermaats. Vaak moet ik de shifter iets doordraaien om de derailleur goed te laten schakelen. Ook de lichtste versnelling wil niet altijd. Kan ook afstelling zijn of rek in de nieuwe kabel, Zo goed als op mijn racefiets zal het wel nooit worden. Ik heb daar 11-speed Shimano Ultegra op zitten en dat schakelt ongelooflijk snel en precies. Had de DF dat ook maar...

Verder is de gps ontvangst in de DF stukken minder dan in de glasvezel Quest. Onder de kap is het helemaal een drama, zeker als je onder de bomen rijdt. Ik heb dat probleem overigens opgelost, daar zal ik nog een stukje over schrijven.

Binnenkort worden de laatste puntjes op de i gezet en met het betere voorjaarsweer in aantocht hoop ik vele kilometers te gaan maken. Tot nu toe waren alle kilometers genieten!

een van mijn eerste ritjes - glimlach is niet van mijn gezicht af te krijgen

p.s. Quest 210 is in principe verkocht