Intellifiets

zaterdag 30 december 2017

Ho ho ho

Blessures

"Ho ho ho, een verlaat kerstcadeau" noemde ik mijn ritje vandaag op Strava, want een cadeautje was het na weken van nauwelijks fietsen. Eerst wekenlang geveld door vervelende rugpijn en toen die over was bleek ik een tweetal likdoorns tussen mijn tenen te hebben gekregen. Een fietsschoen doet dan erg pijn kan ik je zeggen, dat gaat door merg en been teen. Gelukkig werkt zo'n likdoornpleister wel (duurt een kleine week) en kon ik gisteren weer opgelucht schoenen aan. Nooit geweten dat zoiets kleins zo'n impact kan hebben. Helaas wel de Oliebollentocht gemist. Ik heb daags ervoor nog even geprobeerd, maar na 10 seconde wielerschoen wist ik dat ik dat niet een hele OBT zou volhouden. Ik heb wel wat blogs gelezen en filmpjes en foto's gezien. Volgend jaar hoop ik er wel weer bij te zijn.

winderig ritje

Vandaag de hoogste tijd voor een ritje. Ik had zin om even lekker los te gaan en besloot om langs de maas te gaan fietsen. Kap erop, geen last van guur weer. Het bleek overigens helemaal niet koud. Wat er wel was, was wind, heel veel wind. Categorie "storm" voor de regio Nijmegen, waarschijnlijk zouden westerlingen er niet van opkijken. Nou ben ik wel liefhebber van wind, dan haal ik mijn surfplanken weer tevoorschijn. Maar ik ben ook weer niet zo'n diehard surfer die midden in de winter op het water wil staan, nog afgezien van mijn rugconditie.
Het bleek best lastig, zeker op de dijken, dan komt zijwind extra hard aan. Op een gegeven moment voelde ik dat het fietsen echt vanzelf ging. Ik hield de benen stil en ik bleef maar versnellen. In no time reed ik 55 km/u. Ho ho ho schoot er door me heen, dit gaat wel heel hard op windkracht. Zal ik remmen? Maar goed, ik had de fiets nog steeds onder controle, dus laat maar gaan. Wow, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dit moet het zeileffect zijn, ik wist niet dat een DF daar ook gevoelig voor was, kende het alleen van de verhalen van de Quest. Op de terugweg kwam ik weer over hetzelfde stuk, ook toen reed ik met weinig moeite ca 42 km/u, maar de wind was toen wel wat gaan liggen.

precies te zien waar de wind me vooruitblies

lek

Helaas komt er aan alle leuke dingen een eind, in dit geval door een kruising met een naderende auto. Toen ik bijna stilstond had ik een lekke band linksvoor, oef, als me dat op topsnelheid was overkomen...
Uitstappen was nog een dingetje, ik kon mijn kap namelijk nergens neerleggen zonder dat die weggeblazen zou worden. Het leek wel een vlieger als ik hem boven de fiets probeerde te houden.
De band bleek een groot gat en een flinke kale plek te vertonen. Heb ik blokkerend geremd? Nou ja, het was toch al niet meer de nieuwste. Windjack aan en reserveband (binnen + buiten) erop. Gelukkig niet koud. Twee automobilisten vragen nog of ik hulp nodig heb, maar het overkomt me niet zo vaak dat ik het zelf niet opgelost krijg. Zit ik net weer in de fiets, bedenk ik me ineens dat ik mijn windjack nog aan heb. Probeer die maar eens uit te krijgen als je opgesloten zit in je fiets. Met een ware Houdini-act lukt het me toch.
Op naar het pontje bij Megen. Op het water lijkt het helemaal niet zo hard meer te waaien en vanaf nu is het vooral wind mee. Mijn tempo gaat nog iets omhoog, maar echt heel veel maakt het niet uit. Ik ben tevreden, mijn fietsconditie heeft zo te zien niet heel erg geleden onder de gedwongen rustperiode. Ik ben wel drie kilo aangekomen, da's minder leuk.

2015 2016 2017

Ik rij nu 3 jaar met een velobiel (ca 1 jaar Quest, 2 jaar DF) en heb mijn kilometers eens per maand uitgezet. Hierin zitten ook ca 3500 racefietskilometers per jaar. Voorgaande jaren reed ik net boven de 10.000 km, dit jaar lag ik ook weer aardig op dat schema totdat het mis ging in de laatste 2 maanden.
De meeste kilometers maak ik in het voorjaar. In de zomer zit een dipje. Dan ben ik drie weken op vakantie. Hoewel de racefiets dan altijd mee gaat, tikken de kilometers niet zo hard aan als woon-werkverkeer (43 km enkele reis) en de zondagse toerclub-ritten. November is vaak een slechte maand omdat het dan vaak slecht weer is. Januari is ook vaak slecht, maar dan vanwege vorst, sneeuw en dus kans op gladheid. December is opvallend beter, deels om de 10000 km nog vol te maken, maar ook omdat er rondom de feestdagen vaak wel tijd is voor een ritje. Is soms ook nodig om het kerstvet er weer af te krijgen ;)

Ik wens iedereen een sprankelende jaarwisseling en een sportief en vooral gezond 2018!

zondag 3 december 2017

Weer klaar om te fietsen

De afgelopen maand was een verloren maand voor wat betreft mijn velomobiel. De douche op het werk begaf het en die is na 90 minuten fietsen toch wel nodig. Een koude douche is aan mij niet besteed. Daarnaast kamp ik al ruim een maand met rugklachten na een mtb tochtje. Ik was zo stijf als een plank en zelfs een beetje voorover bukken was al te veel. Gelukkig gaat het nu de goede kant op, na wat behandelingen bij de fysio en wat oefeningen thuis. Bij de fysio moet ik op de OriGENE trainen om mijn rug wat soepeler te krijgen.

Wat een martelwerktuig! Je benen en bekken worden vastgezet en dan moet je voorover bukken en daarna zo ver mogelijk naar achteren. De belasting wordt per sessie opgevoerd. Maar of het aan de behandeling ligt of gewoon aan het verstrijken van de tijd, het gaat duidelijk beter met mijn rug.
Ik was vandaag zelfs in staat langdurig te klussen aan de DF. Vorige week wilde ik in het weekend een ritje maken voor familiebezoek, maar na 800 meter hoorde ik ineens een onbekend geluid. Het had iets met de aandrijving te maken. Omdat mijn rug het niet zag zitten om langs de kant van de weg het onbekende probleem op te lossen, ben ik meteen omgedraaid en weer naar huis gereden. Mijn gezin zat al in de auto, ik kon nog net mee.
Maar terug naar het klussen. De wielkasten aan de voorkant heb ik eens schoongemaakt, daar kwam een flinke lading zand uit. Verder een voorband verwisseld, mijn reserveband lag er nog om. Alle bandjes weer op spanning gezet. Ook de remkabels weer vastgezet met wat tiewraps. Iedere bocht liepen de spaken van de voorwielen tegen de remkabel aan. Ik had ze al eens eerder weer vastgemaakt, maar binnen een week was het tiewrapje al weer kapot. Nu iets anders geprobeerd, hopelijk blijft dat wat langer heel.
Verder de ketting maar eens een keer vertroeteld met wat PTFE olie. Toen op zoek naar het rare geluid van vorige week. Na lang zoeken vond ik het: het schroefje links waarmee de as van het geleidewieltje in de buurt van de achterbrug vast hoort te zitten, is weg. Het wieltje kan zwabberen. Na enig zoeken kwam het boutje boven water, een dichte fiets is wel handig, anders was ik 'm kwijt geweest.
Even een kort proefritje door de wijk: probleem opgelost. Ook het schrapende geluid dat ik wel eens hoorde bij het optrekken is weg. Ik kijk uit naar mijn eerste rit sinds tijden!