Afgelopen zondag maakte ik een tochtje door het noordelijke deel van Limburg. In Afferden draaide ik een weg in en daar liep een paard met koets. Op de bok een man en vrouw. Nu weet ik dat paarden niet altijd even rustig reageren op velomobielen dus ik minderde vaart. Ik zag dat het paard onrustig was en stopte. Helaas, het paard sloeg op hol. Het ging de berm in, om een boom heen. Dat ging niet goed. Man viel eraf en kreeg de kar over zich heen. De vrouw probeerde het beest nog tot rust te manen, maar helaas, het paard stond weer op de weg en rende hard weg van mij, richting een drukke weg. De vrouw sprong van de wagen en het paard ging er vandoor. Honderd meter verderop belandde het arme dier in de berm en half in de sloot, met de kar op z'n kant.
De man mankeerde niet zo veel, wel een bloedend hoofd. Hij was op het paard gevallen en had een trap tegen zijn hoofd gehad. De vrouw daarentegen lag midden op de weg en wist meteen dat het mis was met haar been. Iedereen bleef opvallend rustig. De man ging naar het paard en ik heb me ontfermd over de vrouw. Uiteraard 112 gebeld. Ondertussen kwamen er wat buren en voorbijgangers. In mijn velomobiel ligt altijd een schuimmatje voor reparaties onderweg. Ik heb het opgerolde matje in de rug van de vrouw gelegd, zij lag op haar zij maar kon en wilde niet gaan verliggen.
Vrij snel was de ambulance ter plekke en kon de vrouw verzorgd worden en naar het ziekenhuis worden gebracht. Ik wisselde met een buurman contactgegevens uit. 's Avonds kreeg ik een telefoontje om te bedanken voor de hulp en om te vertellen dat de vrouw een complexe beenbreuk had opgelopen, met naar verwachting een half jaar revalidatie.
Ik heb nog nagedacht over wat ik anders had kunnen of moeten doen. Eigenlijk weet ik het niet. Ik kwam net uit de bocht en had het paard meteen in de gaten. Wellicht had ik nog iets sneller kunnen stoppen. Overigens ging alles heel snel, binnen een paar seconden was het helemaal mis. Ik heb niet eens gezien dat de vrouw van de kar sprong terwijl het toch echt voor mijn ogen gebeurd moet zijn (ca 25 meter). Man en vrouw zijn ervaren menners, het paard had ook de nodige ervaring, ook eerder al velomobielen gezien. Zelfs een windsurfzeil op de weg had het paard probleemloos verwerkt. Mogelijk was het paard nog niet vermoeid genoeg, ze waren net 500 meter van huis.
Nu heb ik al eens eerder meegemaakt dat een paard vrij heftig reageerde op mijn fiets. Ik fietste op een fietspad langs een bosrand. Uit het bos kwam een paard met ruiter. Het paard koos het hazenpad maar kon al vrij snel bedwongen worden door de ruiter. Sindsdien ben ik voorzichtiger met paarden. Ik ben niet de eerste, er zijn meer ervaringen van velonauten met paarden. Onderstaande links zijn zeker het lezen waard.
http://wimschermer.blogspot.com/2011/05/paarden-en-velomobielen.html
https://mooigeelisnietlelijk.blogspot.com/2017/08/ik-heb-ze-wel-erger-meegemaakt.html
https://www.ligfiets.net/news/5567/vrijdagbericht-292.html
https://groups.google.com/g/ligfiets/c/vJY_YMmboaQ?pli=1
Het kan gelukkig ook anders:
https://quest.robbroek.nl/2009/08/velomobiel-en-paarden.html
Laat het een waarschuwing of reminder zijn voor ons allen.
Wees uiterst voorzichtig met paarden in het verkeer, een paard is onvoorspelbaar en kan veel leed aanrichten.
