Rondje Achterhoek

Vandaag moest het er maar eens van komen, een wat langere tocht. Ik ben eigenlijk helemaal geen liefhebber van lange tochten. Nuance: op de racefiets. Met de Quest ben ik nooit boven de 130 km gekomen. Meestal zijn mijn ritjes rond de 80 km, maar ik heb voor vandaag een ronde van 158 km uitgezet. Mijn plan om om 7:00 te vertrekken had ik al laten varen, ik was eigenlijk wel toe aan een beetje uitslapen. Het werd 9:00. De route gaat met de klok mee, eerst Nijmegen door, dan over de dijk naar Bemmel. Het is prachtig in de polder, met heel veel ganzen en hoog water. Het rivierlandschap verveelt nooit.

Het eerste hek van vandaag...

Weer zo'n fijn hek op de dijk om velomobielen te ontmoedigen. Gelukkig was het grote hek niet op slot, het poortje waar fietsers normaal doorheen moeten, is niet te doen met de Quest. Ook de berm is afgezet.

Er staat een behoorlijke wind tegen. Gelukkig schijnt de zon uitbundig en is de omgeving weergaloos. Bij de splitsing van de Nederrijn en de IJssel moet ik de Andrej Sacharovbrug over richting Westervoort. Mijn Garmin wijst me de weg en laat me een een paar pirouettes draaien om uiteindelijk de brug op te kunnen. Volgens mij moet dat toch handiger kunnen. Ik volg de IJssel en kom door plaatsjes waar ik nooit eerder ben geweest. Bingerden, Beinum en Doesburg. Helaas bleven de gesmeerde boterhammen vanmorgen op tafel achter, dus in Beinum maar even een supermarkt ingedoken voor een zak krentenbollen.
De IJssel maakt hier een flinke s-bocht en voor het eerst voel ik de kracht van de wind in de rug. Ik stop maar weer eens voor de zoveelste plaspauze en bekijk het mooie uitzicht. Aan de overkant van de IJssel ligt Dieren.

Dieren aan de overkant

Zo'n mooi fietspad vraagt, nee smeekt natuurlijk om hekken. Ze waren in de aanbieding denk ik, twee voor de prijs van één. Ik schat dat ik er zeker 10 heb gepasseerd vandaag.

twee hekken en veeroosters voor al het vee dat er niet is...

Nu wordt het toch tijd om de IJssel te verlaten en meer richting het oosten te gaan.

Via Steenderen, Toldijk en Hengelo (GLD) en Halle ga ik richting Varsseveld. Daarna

rijd ik door Ulft, Netterden en steek tenslotte bij Emmerich de Rijn over. Nu zit ik weer op bekend terrein. Het tempo is ondertussen flink opgevoerd - de benen voelen nog goed - en slechts zelden kom ik onder de 40 km/u. Een stuk langs de Altrhein met gehuchtjes als Griethausen en Düffelward en Keeken. Het laatste stuk Duitsland gaat door Niel en Wyler.
Dan komt de finale, heel bekend terrein. Het is niet meer vlak als ik richting Groesbeek ga. De laatste loodjes wegen best wel zwaar, zo'n Quest is niet gemaakt om te klimmen. Met hooguit 12 km/u ga ik de laatste heuvel op. Voor het eerst sinds tijden gebruik ik mijn middenblad, toch blij dat ik 'm heb. Bij de crossbaan boven in Groesbeek weet ik dat het nu alleen nog maar afdalen is naar Malden. Bij het zweefvliegveld loopt de weg vals plat omlaag naar Malden. Hier kan ik makkelijk 50 km/u rijden. Het blijkt zowaar nog een Stava kommetje op te leveren, eigenlijk wil ik dat helemaal niet, zou liever "buiten mededinging" mijn ritten willen registreren.
Een paar keer verkeerd gereden brengt het totaal op 161 km, een nieuw record. Stelt eigenlijk niets voor. Ik overwoog onderweg nog even om er 200 km van te maken, maar dat stel ik maar uit. Een mooie uitdaging voor de DF-XL die over een paar weken moet komen.
Volgende week begint het racefietsseizoen bij mijn fietsclub, de Pedaleurs, ook weer zin in! Met de benen zit het wel goed, nog nooit ben ik zo lekker in vorm aan het seizoen begonnen.