Een velomobieldagje

Al een paar dagen rijd ik in mijn auto in de stand "velomobiel". Dat wil zeggen, klaar om er een velomobiel in te vervoeren. Afgelopen week even getest of ook een strada er in past, ja dus, geen enkel probleem. Ik kan mijn voorstoel omdraaien en er twee achterstoelen uit halen. Als ik dan een kleine verhoging in de auto maak, kunnen daar de voorwielen op staan en blijft de neus vrij van de zitting van de voorstoel. Heerlijk, die Ford Galaxy, alles past erin. Natuurlijk niet de meest zuinige en millieuvriendelijkste auto die er is, maar door een of twee keer per week te fietsen naar mijn werk poets ik mijn geweten schoon.

Tegen zessen in de ochtend zet ik de wekker uit. Vreemd dat ik toch vrijwel altijd eerder wakker ben dan de wekker die om zes uur stipt had willen afgaan. Ik schuif een paar boterhammen naar binnen en vertrek naar Nijmegen om Roef op te halen. Roef gaat vandaag vanuit Merselo een brevettocht van 600 km fietsen. Er waren niet zo heel veel deelnemers, ik schat hooguit een stuk of 30. Persoonlijk zie ik de lol van dat soort lange afstanden niet zo in, ik ben eigenlijk wel gehecht aan een fatsoenlijke nachtrust. Ik schat dat 30 km/u wel haalbaar moet zijn, dat is dan 20 uur zuivere fietstijd. Met wat pauzes kom je dan toch op 24 uur, exclusief slaaptijd. Poeh, voorlopig nog even niet! De echte bikkels rijden overigens op een racefiets. Echt petje af als je dat volhoudt! Mijn billen protesteren hevig na een paar uur racefietsen, al doe ik het wel graag bij mijn fietsclub in Malden.

Merselo, voor de start

Ik telde drie velomobielen en en paar open liggers. Een bijzondere fiets was de racefiets van een van de deelnemers die speciaal gebouwd was door een Italiaanse fietsenmaker (Tommasini) met "ouderwetse" stalen buizen. Ik dacht dat het een perfect onderhouden fiets van 30 jaar oud was..., hij was pas een paar jaar oud. Comfort is hier het toverwoord, dat ontbreek bij de  enorm stijve hedendaagse carbon fietsen met hoge carbon velgen.

Vóór negen uur was ik al weer thuis en kon mijn DF de auto in. Ik had even geen hulp voorhanden, maar alleen lukt het ook prima. Wel zag ik dat mijn accu in de DF helemaal leeg was, dat was me al eens eerder opgevallen. Een weekje de fiets niet aangeraakt, weggezet met een nauwelijks belastte accu. Op naar Intercitybike voor een soort uitgestelde afleverbeurt. Daar aangekomen was het gezellig druk. Even kennis gemaakt met Marloes die een gps probleem had in de DF. Dat probleem had ik al opgelost, zie http://intellifiets.blogspot.nl/2016/04/gps-onder-de-kap.html, maar deze oplossing werd Marloes te complex. Garmin heeft echter ook externe antennes en de gps van Marloes kan op een externe antenne worden aangesloten. Die van mij niet, maar mijn oplossing werkt echt perfect en werkt voor elke gps ontvanger, ook bijvoorbeeld je telefoon.

Enfin, toen was mijn fiets aan de beurt. De trapas had speling en er tikte iets bij elke trap. Het bleek dat de (kunststof) huls waar het lager in zit speling had gekregen. De schroefdraad was weg aan een kant en vervanging was noodzakelijk. De cranks moesten er toch al af omdat die vervangen werden door 150 mm versies. Nu eindelijk niet meer met de knieën tegen de bovenkant! Verder een tilbeugel laten monteren. Het accuprobleem was ook bij Intercitybike al bekend. Het bleek dat de printplaat die het dimlicht regelt, permanent aan staat. Tja dan loopt je accu wel snel leeg. De bedrading werd snel hersteld. Verder bleek Frank ook al nagedacht te hebben over een knipperlicht verklikker in de fiets. Die wilde ik zelf al maken, ik fietste te vaak kilometers lang met de richtingaanwijzer per ongeluk nog aan. Mijn fiets werd proefkonijn voor het plan van Frank. Gelukkig werkte het, er piept nu een zoemertje gelijk met het knipperlicht. Onderdelen: twee diodes en een zoemertje. Met een stroomverbruik van 0.25 mA is het extra verbruik verwaarloosbaar.

Verder ook nog een leuk gesprek gehad met een van de leden van team Cygnus over fietsen in Battle mountain en het bouwen van een fiets. En het vervoer per vliegtuig tegen de laagst mogelijke kosten. Knap dat deze mannen dat allemaal zonder noemenswaardige sponsoring weten te doen!

Aan het eind van de middag nog even naar Velomobiel.nl voor een garantiegevalletje van een accu van Roef. Draadje afgebroken waar je eigenlijk niet meer bij kunt om het te repararen. De fietsdokters Theo en Allert draaien er hun hand niet voor om. De accu heeft een mooie zwarte pleister. Ook nog even naar mijn oude Quest gekeken die zeer onlangs door nieuwe eigenaar Chris in de puin is gereden. Of liever gezegd, door de onoplettende bestuurder van het rode autootje. Ook dat gaan de wonderdokters van vm.nl weer repareren. We zullen het nooit weten, maar zou ik nu aan dat ongeluk ontkomen zijn door de fiets net op tijd te verkopen?

Bij vm.nl was ook onze Noorse velonaut Adri aan het proefrijden in de Quattrovelo. Grappig om op zo'n dag zo veel bekende namen in het echt te ontmoeten.

Na thuiskomst was er nog een beetje dag over. Genoeg voor een ritje van 45 km in de DF. Heerlijk, fietsen zonder knieproblemen en getik. Om de velomobieldag compleet te maken nog dit verslagje. Volgende keer weer een echt inhoudelijk bericht over de gps aanpassing in de fiets, als ik tijd kan vinden om mijn ideeën te testen.