Fietsen is nooit mijn hobby geweest totdat ik een racefiets kocht. Moet ergens rond 1984 zijn geweest. Een Jan Jansen Tour de France, framemaat 68, ja ik heb lange benen. Na een paar jaar werd het een betere, lichtere racefiets, en een maatje kleiner. Met een langere zadelpen werd de houding ook wat meer aerodynamisch. Later kwam er een aluminium Trek en vorig jaar kwam een mooie carbon Isaac.
Met mijn nieuwe Isaac kwam er ook weer nieuw fiets-elan, want dat was wat weggezakt. Wat een paar kilo lichtere fiets al niet kan doen. De fiets is flink stijver, elke trap is raak. Vaker fietsen, vaker op kop in de groep, een paar kilo afvallen en dan gaat het nog lekkerder wat uitnodigt tot nog vaker fietsen, nog vaker op kop en nog wat kilo's eraf.
Twee jaar geleden heb ik samen met een oud collega Intellifi opgericht. Hij woont echter in Ermelo en ik in Malden. Onder het motto "gedeelde smart is halve smart" staat ons kantoor ongeveer halverwege, in Veenendaal. Wat ik niet wist, is dat er elke dag flinke files zijn en dat ik daar niet gelukkig van word. Nou ja, eigenlijk wist ik dat wel, maar ik dacht dat het wel mee zou vallen met de ergernis.
Ik deed het daarom regelmatig op de racefiets: fiets in de auto, 's avonds terug naar huis fietsen en de volgende ochtend op de fiets weer naar het werk. Voor het donker in het najaar had ik prima verlichting aangeschaft, maar tegen winterkou, regen of sneeuw helpt zo'n lamp niet. Mijn broer was al jaren verstokt Quest rijder, dat moest ik ook maar eens proberen. Eerst heb ik het geprobeerd in zijn oude Mango. Daar bleek ik niet in te passen. Ik heb nog dagen met pijnlijk gebutste knieën rondgelopen. Pogingen om de fiets op te hogen (een 3 cm houten rand tussen onder- en bovenkap) waren niet echt succesvol. Toen maar op de gok een tweedehands Quest (26", glasvezel) gekocht, mocht het woon-werk fietsen niets zijn, kon ik 'm wel weer verkopen.
Het pakte goed uit. Wel moet ik nu heen en terug op dezelfde dag. Da's meteen 100 km. Ik probeer het twee keer per week te doen. In het weekend nog een ritje van ca 80 km met de fietsclub en dat brengt leuke maandtotalen met zich mee. Het spreekt voor zich dat mijn fietsconditie nu nog veel beter is geworden. Ik fiets nu - een paar maanden voordat ik 50 word - sneller dan pak 'm beet 15 jaar geleden,
Tja, en dan moet zo'n blog een naam hebben. Quest 210 zou kunnen, maar is wat saai. Ook een beetje stom als er daarna een andere fiets komt. Met dank aan een afstudeerder die ons bedrijf Intellifi (uitspraak "intellifai") consequent als "intellifie" uitsprak, was het maar een hele kleine stap naar Intellifiets. Uiteraard zit er een Intellifi product in de Intellifiets: een "chip" waarmee ik de fiets kan traceren mocht ik 'm uit het oog verliezen. Het schijnt immers mogelijk te zijn dat je zo'n groot geel gevaarte niet ziet aldus sommige weggebruikers. Ook het woord "vlaggetje" valt vaak in dezelfde zin.
Wat zit er nog in de pen: een stukje over onderhoud van de Quest en een proefrit in de DF XL met mijn zoon.
Groet, Reinier
Zijn er al toepassingen voor particulieren voor zo'n chip? Een app, waar je de ID van de chip in aanmeldt om zijn locatie bekend te maken (via 4G?).
BeantwoordenVerwijderenWe hebben op dit moment nog geen particuliere gebruikers, maar we zijn wel aan het nadenken over een toepassing. De chip met batterij maakt gebruik van de standaard Bluetooth low energy technologie, ook wel bluetooth smart genoemd. Met een redelijk moderne smartphone (minimaal bluetooth 4.0 ondersteuning) kun je die uitlezen. Het bereik is ca 20-30 meter binnenshuis en 150 meter buitenshuis. Het is niet zo dat de chip zelf zijn locatie weet en bekend kan maken, eerder omgedraaid: de telefoon weet waar hij is en als hij de chip ziet dan weet je dat de chip zich binnen een beperkte straal bevindt. Onze uitleesapparatuur stuurt dat soort berichten naar een internet server. Door de uitleesapparatuur (smartspots) op verschillende locaties op te hangen, weet je waar de chip zich bevindt. Met dezelfde apparatuur lezen we ook zogenaamde rfid-tags. Dit zijn een soort "elektronische stickers" zonder batterij die we tot op ca 10 meter afstand kunnen lezen. Denk aan een elektronische variant van een streepjescode. Vooral voor logistieke toepassingen heel handig.
BeantwoordenVerwijderenMijn collega wil al zijn surfspullen van chips voorzien en dan voor vertrek even kunnen kijken op zijn telefoon of alles in de auto ligt en je niet toevallig een essentieel deel van de uitrusting vergeten bent. In eerste instantie bedoeld is deze toepassing bedoeld voor bijvoorbeeld service monteurs.
Andere toepassing: een alarm op je telefoon als de chip niet meer gezien wordt. Iemand is er dan met je fiets vandoor. Bijvoorbeeld handig op de camping.
Als je goede ideeën hebt hoor ik het graag!
Ik zat aan zoiets als Tile (https://www.thetileapp.com) te denken, zodat je altijd kan zien waar iets is, ongeacht de afstand
BeantwoordenVerwijderenJa, ken ik. Maar je bent dan wel afhankelijk dat een Tile app gebruiker binnen pak 'm beet 100m van het object moet komen om gezien te worden. Volgens mij is het netwerk nog heel erg dun en de kans op ontdekking dus heel erg klein. Er zitten betere technieken aan te komen zoals Lora. Daarvan wordt een landelijk dekkend netwerk uitgerold.
BeantwoordenVerwijderen