Nadat ik het dorp uit was begon ik met een lekker tempo van rond de 40 km/u. Maar al na 15 km reed ik lek. Niet zo maar lek, maar een klapband van mijn achterwiel. Ik hoorde opeens een raar geluid en 2 seconden later was mijn fiets totaal onbestuurbaar. Ik reed over een smal fietspad op een dijk en ging richting berm met een steile graskant. Net, maar dan ook net op tijd stond ik stil. Heel voorzichtig ben ik uitgestapt, ik stond al gedeeltelijk op het steile stuk. Het had maar een haar gescheeld of ik was een meter of 5 lager geëindigd.
![]() |
Die kan naar de vuilnisbak! |
De dichtstbijzijnde fietsenmaker had niet veel keus in buitenbanden. Er ligt nu een Schwalbe Marathon op (47-559). Gelukkig niet de "plus". Deze band ziet eruit alsof die nooit lek kan, met een dik loopvlak. Aangezien ik op mijn woon-werk route regelmatig de 70 km/u aantik op een smal fietspad met bomen aan weerszijden (5% afdaling), ben ik nu toch wat voorzichtiger met mijn materiaal nu ik gezien heb hoe snel het mis kan gaan.
De eerste kilometers vroeg ik me af of de band nou veel langzamer was of niet. Het leek wel wat meer moeite te kosten om mijn kruissnelheid van ca 37 km/u aan te houden, maar gaandeweg de rit ging het toch weer 40+. Wordt nu toch wel tijd om mijn powermeter eens af te maken, dan kan ik het objectief vaststellen.
Het rondje zelf bleek inderdaad prachtig. Helaas een paar keer verkeerd gefietst of de Garmin niet op tijd bekeken. Na 184 km veilig thuis.