Intellifiets

zaterdag 29 september 2018

Loslaten

Loslaten. Het grote loslaten is begonnen lijkt het. Blaadjes en eikels laten los van de bomen, kinderen worden langzaam maar zeker volwassen. Maar daar wil ik het niet over hebben. Het gaat natuurlijk wel over over mijn DF. Alles laat los.
Het begint al met mijn startnummer van Cycle Vision. Die van 2018 zit over die van 2017 geplakt, maar de hoekjes beginnen los te te laten. Mijn brilhouder had ik heel handig met klittenband in de DF geplakt, maar er bleek weinig chemie tussen de brillenhouder en het klittenband. Ten langen leste er maar een paar nietjes doorheen gejast, nu blijft het wel zitten.
Ook mijn minivizier heeft een afkeur van klittenband. De linkerhoek laat steeds los, aandrukken helpt nog wel, maar de volgende ochtend is het steevast weer los. Ook mijn elleboogsteun heeft bindingsangst. Elke 10 minuten dondert hij naar beneden. Ik ben ben enorm gehecht aan die steunen, maar het is niet wederzijds. Het gaat alleen goed als ik tijdens het fietsen me een beetje breed maak, maar vergeet ik het even, dan dondert hij weer naar beneden. En als mijn zweet eenmaal condenseert tegen de binnenwand van de fiets, dan hechten die stroken klittenband helemaal niet meer aan het schuim van de elleboogsteun. Ik heb ze al eens goed gereinigd en met nieuw klittenband beplakt. Rechts blijft nu zitten, maar links... Dan maar met naald en draad knutselen. Eerste rit was een succes.
Ook mijn gps-antennekabel, die her en der met ducttape vast zit, begint los te laten. Dan heb ik nog een dun, smal schuimmatje in mijn stoeltje gemaakt om de puntjes van mijn schouderbladen te ontzien. Die hebben zo iets meer ruimte gekregen en tevens heb ik iets meer comfort in mijn rug. Een ventisit matje past niet, nou ja, past natuurlijk wel alleen ik pas er dan niet meer bij. Het matje heb ik vastgeplakt met ducttape aan de bovenrand van de stoel. Na een paar ritjes blijkt de tape gewoon aan de wandel te zijn gegaan en zit het schuimpje niet meer op zijn bedoelde plek. En op de bodem van mijn fiets liggen een paar op maat geknipte stukken anti-slipmat. Met geen mogelijkheid kan ik die vast zetten, alle pogingen met ducttape zijn mislukt. Gelukkig gaat het matje niet al te erg aan de wandel. Wellicht moet ik de randen aan de ducttape vastnieten of naaien.
Er zijn ook dingen die niet loslaten terwijl je dat juist wel zou willen. Zo zijn er nu vooral 's ochtends hele kleine waterdruppeltjes die zich hechten aan het minivizier en weigeren los te laten. Krijg je een stijve nek van net over het vizier kijken. Ook de spiegels hebben de neiging om waterdamp te verzamelen. Ik ga nog een elektrisch verwarmde spiegels maken om het probleem op te lossen. Al fietsend zat ik in gedachten dit verhaal te schrijven. Ook dat liet me niet meer - hoe zeg je dat, eh - los.

klittenband aan achterkant vastgenaaid, stof aan de voorkant voor stevigheid

Zo, die laat niet meer los